Glikol polietylenowy, w skrócie PEG, to hydrofilowy polimer lub oligomer, którego łańcuchy zbudowane są z jednostek monomeru o wzorze (-CH2-CH2-O-), z grupą hydroksylową (-OH) na każdym końcu. Pod względem chemicznym PEG jest polieterem glikolu etylenowego. Jednakże produkcja odbywa się poprzez polimeryzację tlenku etylenu w obecności wody, glikolu etylenowego, glikolu di- lub trietylenowego. W aptece nazywany jest także makrogolem. Po nazwie zwykle podaje się średnią masę cząsteczkową, np. Makrogol 400.
PEG występuje w różnych długościach łańcuchów: krótkie łańcuchy (kilkaset monomerów razem) są ciekłe w temperaturze pokojowej, dłuższe łańcuchy (do dziesięciu tysięcy monomerów) są stałe w temperaturze pokojowej. Glikole polietylenowe o długich łańcuchach i dużych masach cząsteczkowych (powyżej 35 000) nazywane są także politlenkiem etylenu, ponieważ rola grup hydroksylowych w tych produktach jest znikoma.
PEG jest chemicznie lekko reaktywną, nieszkodliwą substancją o wielu zastosowaniach w medycynie, farmacji, kosmetyce i innych sektorach przemysłu, w biologii komórki i archeologii.
Informacje techniczne o produkcie:
Masa cząsteczkowa (M) 380-420 g/mol
Gęstość (D) 1116 g/cm3
Temperatura wrzenia (bp) 205,7 °C
Lampunt (flp) 138,6 °C
Temperatura topnienia (t.t.) < -14,08°C
WGK 1
Nr CAS [25322-68-3]
Nr WE 500-038-2
